De tuin van je ouders is niet voorhanden en het balkon van je studentenhuis staat vol met bierkratten. Dit plekje vond je tijdens je eerste solo-wandeling door de stad. Alles voelt nieuw; je billen op de houten bank, je handen om het boek, zelfs je hart klopt op de slag van nieuw – nieuw – nieuw. Terwijl je leest, voel je de streling van de zomerwind, je luistert naar het fluisteren van de bladeren. Ze spreken een zinderende, ruisende taal. De schaduwen op de grond vormen vertrouwde patronen die je niet eerder zag. Je onthoudt niets van wat je leest en toch is het alsof je nog nooit zo intens een boek las. Je bestaat meer dan ooit.