We zijn op het dorpsplein van het plaatsje Domme in de Dordogne. Een dame heeft haar kunstwerken uitgestald voor toeristen. Vervolgens heeft ze plaatsgenomen naast haar geïmproviseerde kraam, die op deze zonovergoten ochtend geen overkapping behoeft. Er is voorlopig geen toerist te zien, de vrouw leest, of misschien kijkt ze naar haar handen. Wie aan de voorkant van haar kraam zou staan, zou haar schilderijen zien. De achterkant biedt zicht op een andere wereld. Op de onverzettelijke voet van een lantarenpaal die als wachter en waker lijkt te fungeren. En op dozen waarin de kunstwerken zijn vervoerd – met bovenop de eerste doos een zorgvuldig opgevouwen dekentje. De schilderijen staan in het gelid, zij het met de Franse slag. Zomaar een inkijkje in de achterkant van alles, kregen we dat maar vaker.