Een foto zonder duidelijk onderwerp. Een vrouw fietst het beeld uit, haar opwaaiende rok ontbloot haar benen. De straat achter haar gaat gehuld in rommelige schaduwen. Een toevallig vastgelegd moment, een beeld van alledaagse stadse niksigheid. Totdat aan de rechterkant twee meisjes verschijnen. Gehaast, hand in hand, gekleed in identieke jurkjes. Tegen het decor van een verlopen winkelpui lijken ze te figureren in een film. Iets van Stephen King. Of Quentin Tarantino. Hun bestaan lijkt in de foto gemonteerd, het is alsof ze uit een andere werkelijkheid komen. Hun schattigheid voelt als een voorbode van onheilspellende gebeurtenissen. De naam van de winkel, hoewel bewust verbasterd, versterkt dit idee. Het straatnaambord boven de meisjes keert net op tijd het beeld. Eendrachtsweg. We zijn weer gewoon in Rotterdam.