‘Centraal Station, dit is het eindpunt van deze trein. Vergeet u niet uw spullen mee te nemen, geniet van onze mooie hoofdstad en denk om zakkenrollers.’
Buiten overvalt het licht je. Onwillekeurig voel je of je je portemonnee en je telefoon goed hebt weggeborgen. Je aarzelt of je de tram zult pakken maar het is mooi weer en je hebt de tijd. Misschien is het daarom dat je blijft staan om te kijken hoe de foto wordt gemaakt. Het is duidelijk de wens van de vrouw in de rolstoel om met elkaar geportretteerd te worden. De manier waarop de hond poseert, wijst erop dat dit een vaak herhaald ritueel is. De jonge vrouwen achterin het troepje muiten door gekke gezichten te trekken, de aandacht van het jongetje is bij de hond. Je vraagt je af of je moet aanbieden om de camera over te nemen, zodat ook de man in de foto kan optreden. Nu is alleen de rollator een stille getuige van zijn aanwezigheid.
Je voelt opnieuw naar je portemonnee en loopt door.