Wanneer je fotografeert, is het alsof je de tijd stilzet. Een gebeurtenis wordt vertaald in kleur of zwartwit en de actie die je vastlegt, blijft voorgoed vervat in een stilstaand beeld. Als fotograaf probeer ik altijd het moment te pakken waarop iets nog alle kanten op kan gaan. In portretten resulteert dat in spontaniteit en ontspanning. In dit geval vraagt de kijker zich af of het meisje de overkant haalt. De blik van het kind is naar beneden gericht, ze is zich bewust van het water. Heeft ze voldoende vaart gemaakt om weer veilig op de oever te landen? Het antwoord is ja, gelukkig. Maar op dit afgebeelde moment is nog niets zeker.