De dag dat je het bootje kocht was je gelukkig. Je gedachten waaierden uit in alle richtingen over de mogelijkheden die het kleine vaartuig je verschafte. Voortaan zou je, als je het even niet meer wist, gewoon de motor aanslingeren en wegvaren. Iets wat met een woonark niet lukt, want een woonark is geen schip, zo heeft de tijd je geleerd. Het is niet meer dan een drijvend huis dat aan de ketting ligt.
Maar nu, met dit wendbare bootje, zou je wanneer je maar wilde kunnen uitvaren naar iets nieuws en onbekends dat in de verte op je wachtte. Tegenwoordig sta je steeds vaker met je handen in je zakken te kijken naar waar dat nieuwe en onbekende dan precies ligt. Want alle keren dat je er naar op weg was, vond je het niet. Het is de realiteit die je al zo vaak in je gezicht gedrukt kreeg. Hoeveel moeite je ook doet: het is nooit waar jij bent, het is altijd ergens anders.