De straat vouwt zich als een slinger om je heen, je merkt het niet. Jij viert je eigen feestje op de paar vierkante centimeter in je hand. Uitnodigingen, likes, mentions, je bent er druk mee. Je bekijkt de Insta-poses van anderen en scant hun likes. Je schat je kansen in, wat zij kunnen kan jij ook, beter nog. Je scrolt door je eigen foto’s, je duim maakt kleine hupjes. Je vergelijkt het aantal likes en glimlacht. De kleine krul op je bovenlip is maar heel even zichtbaar. Verder ga je, naar Snapchat, naar Facebook, ook al is dat eigenlijk voor bejaarden, naar Twitter, ook al is dat eigenlijk voor dubbelbejaarden en weer terug naar Insta. Opnieuw die krul op je bovenlip. Het kuiltje dat net boven je lip verschijnt, verraadt je korte triomfgevoel. Weer scrollen. De straat laat je los uit haar omhelzing, daar waar ze overgaat in een kruising van wegen.
Je merkt het niet.