Op de rug gezien is de mens wezenlijk weerloos. Je wordt in beeld gebracht, en je weet het niet. Je lichaamstaal wordt vastgelegd, evenals je kleding en de plek waar je je bevindt, en je merkt het niet. De man in de foto loopt voorovergebogen. Zijn linkerhand houdt hij achter zijn rug, alsof hij er zeker van wil zijn dat hij de dame naast zich niet zal aanraken. Zij buigt zich juist naar hem toe, opdat hij haar verstaat. Tussen hen in die stok, die haar zekerheid moet verschaffen bij het lopen. Hij houdt met zijn rechterhand de brugleuning vast. Beiden hebben de leeftijd waarop men zich op levenloze dingen verlaat om vooruit te komen. Wat opvalt is hun stijl. Ondanks de zichtbare gebreken voert hun distinctie de boventoon. Zij zijn al heel lang onderweg. En klaar voor wat nog gaat komen.