Even waan je je in de vorige eeuw. Je hersenen vertalen bij het langslopen je korte blik op het meisje in het raam naar een volkenkundig fenomeen. De tweede blik herstelt het evenwicht en brengt je terug in het heden. Wat je ziet is volledig in tegenspraak met het eerdere beeld. Niks vroeger, niks oubollig. Jong, hip, van nu. Je gedachten dwalen om je heen terwijl je verder loopt. Blijkbaar was het een geaccepteerd iets, dat oorijzer van vroeger. Of riep het bij sommige bevolkingsgroepen weerstand op? Je weet het niet. Je weet zoveel niet. Eigenlijk weet je alleen maar dat het goed is om te weten dat je niet alles weet. Omdat wie denkt dat hij de wijsheid in pacht heeft vaak meer kwaad doet dan goed. Het beeld van het meisje in het raam ebt weg. Je gedachten aan de vorige eeuw blijven hangen.