Je fietst zo snel als je kunt en toch denk je dat het nog sneller moet. Het is het verschil tussen een trein halen of missen en daarmee het verschil tussen wel of niet op tijd thuis zijn voor het eten. Een maaltijd die je zelf bereidt, wel te verstaan, voor jezelf en voor je kinderen, die wel de tafel afruimen en de vaatwasser vullen, maar die je niet laat koken omdat je vindt dat het jouw taak is om eten voor hun neus te zetten. Moet je wel op tijd thuis zijn.
Je hebt de hele dag hard gewerkt en je best gedaan om niet te denken aan hun thuiskomst in een leeg huis. Eerst de een, dan de ander. Koningskinderen. Hun gevoelens van gemis vullen de woonkamer als jij straks binnenstapt. Alsof de komst van de aanwezige ouder de ontbrekende ouder zichtbaar maakt. Je keel lijkt te klein voor de krop die zich daar heeft genesteld. Je hart bonkt en je hapt naar adem. Je moet de trein halen. Het moet lukken. Je moet nog net iets sneller.